Η απώλεια της εργασίας αποτελεί μια σοβαρή, επιβαρυντική συνθήκη τόσο για το ίδιο το άτομο όσο και για το οικογενειακό του περιβάλλον. Πρόκειται για μια σημαντική ανατροπή σε προσωπικό επίπεδο με άμεσο αντίκτυπο στην συναισθηματική του κατάσταση. Το άτομο που χάνει την δουλειά του δέχεται ένα χτύπημα στην αυτοπεποίθησή του, βιώνει ένα αίσθημα ανεπάρκειας καθώς και έντονη ανασφάλεια για το μέλλον. Ταυτόχρονα αισθάνεται ότι χάνει τη θέση του ως ισότιμο μέλος του ζευγαριού ή της οικογένειας, εφόσον έχει μειωθεί η ικανότητά του να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει απέναντι του(ς). Έρχεται αντιμέτωπο με έντονα συναισθήματα θυμού και θλίψης, που επιτείνονται από μια άισθηση απώλειας ελέγχου αλλά και συνακόλουθης ματαίωσης, λόγω της αδυναμίας του να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που προκύπτουν.

Η απώλεια εργασίας λειτουργεί συχνά ως στάδιο αναπροσαρμογής όπου το άτομο καλέιται να ξεπεράσει το στιγματισμό της αποτυχίας, ώστε να κινητοποιηθεί με σκοπό την επίλυση της κατάστασης. Η αμφισβήτηση ή η υποτίμηση της αξίας του, η διατύπωση αμφιβολιών σχετικά με τη δυνατότητά του να ανατρέψει την κατάσταση, ιδιαίτερα όταν αυτές προέρχονται από τον σύντροφο, ακυρώνουν την όποια προσπάθεια και κινδυνεύουν να εγκλωβίσουν το άτομο σε αρνητισμό και αποφυγή. Οι οικονομικές δυσκολίες που προκύπτουν ως φυσικό επακόλουθο, επιτείνουν ακόμη περισσότερο την απομάκρυνση του ζευγαριού, τις μεταξύ τους αντιπαραθέσεις και οδηγούν συχνά σε ολοκληρωτική ρήξη.