Έκφραση ατομικών επιθυμιών στα πλαίσια της σχέσης
Η δυάδα
Η έννοια του ζευγαριού προϋποθέτει τη δυάδα. Δύο άνθρωποι συναντιούνται, έλκονται και επιλέγουν ο ένας τον άλλον, μοιράζονται το χρόνο, τις έγνοιες, το χώρο (ενίοτε), τις χαρές και τις λύπες. Η επιθυμία να είμαι με κάποιον δημιουργεί νέες προϋποθέσεις, αλλάζει τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου, τη διάθεση του χρόνου μου, τις σχέσεις μου με τους άλλους. Το «εγώ» γίνεται «εμείς», οι αποφάσεις, οι επιλογές κινούνται και καθορίζονται στο πλαίσιο του «μαζί».
Τα ερωτήματα
Ποιά είναι λοιπόν η θέση της ατομικότητας στο σχήμα του ζευγαριού; Κατά πόσο επιτρέπει και ευνοεί την ατομικότητα; Μπορεί να συνυπάρχει με την έννοια της δυάδας ή μήπως αντίκειται και άρα ακυρώνει την έννοια του μαζί; Σε ποιο βαθμό επιτρέπω στον εαυτό μου να υπάρχω ως μονάδα, να απολαμβάνω όσα με ικανοποιούσαν πριν γνωρίσω τον άλλον, να χαίρομαι ή αντίστοιχα να αποφεύγω όσα με ενοχλούν, να πρεσβεύω ή να απορρίπτω όσα δεν με αντιπροσωπεύουν; Ή μήπως η έννοια του ζευγαριού συνεπάγεται και απαιτεί την απόλυτη ταύτιση των μερών του; Ερωτήματα που καλείται να θέσει αλλά και να επεξεργαστεί στη συνεργασία με τον ψυχολόγο.
Που βρίσκεται η απάντηση
Η απάντηση στις παραπάνω ερωτήσεις βρίσκεται στο πως αντιλαμβανεται το κάθε μέλος του ζευγαριού τον εαυτό του, πριν τη συνάντησή του με τον άλλον. Αν τον αντιλαμβάνεται πρωτίστως ως μονάδα, τότε η έννοια της δυάδας δεν συνεπάγεται απαραίτητα την αφομείωσή του σε αυτήν. Καθένας είναι ολόκληρος από μόνος του, επομένως δεν χρειάζεται τον άλλον για να τον ολοκληρώσει.
“Μόνο όταν αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας ως αυτόνομο και επαρκή, μπορούμε να διεκδικήσουμε αυτό που επιθυμούμε…”
Ο άλλος έρχεται κι εκείνος σαν ολόκληρος να συμπληρώσει την έννοια του ζευγαριού και όχι να καλύψει ή να στηρίξει αυτό που δεν μπορεί να είναι κανείς από μόνος του.
Μόνο όταν αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας ως αυτόνομο και επαρκή, μπορούμε να διεκδικήσουμε αυτό που επιθυμούμε, αυτό που μας χαροποιεί ή μας γεμίζει χωρίς να φοβόμαστε ότι η όποια διαφοροποίησή μας σηματοδοτεί κίνδυνο για την ύπαρξη του ζευγαριού, αρχικά στα δικά μας μάτια, και κατά συνέπεια στα μάτια του άλλου.
Φώνη Τζιτζιμίκα, Ψυχολόγος
